Το ισχυρότατο όπλο μεταμορφώνεται σε πισώπλατη μαχαιριά

Οι χαρές ήταν καλοδεχούμενες, αλλά δυστυχώς για όλους μας δε θα κρατήσουν πολύ. Η μάχη των συμβολισμών μπορεί να κατέδειξε -και σωστά- ότι υπάρχει και ο δρόμος της αξιοπρέπειας, αλλά ο θρίαμβος της αξιοπρέπειας, μόνο στη μάχιμη πολιτική πραγματικότητα μπορεί να θεμελιωθεί και δεν κερδίζεται μόνο με τις εντυπώσεις...

του Κ. Κυριακόπουλου

Καλή και άκρως απαραίτητη λοιπόν η τόνωση του συναισθήματος, αλλά ο πιο ύπουλος εχθρός για την Ελληνική κοινωνία αυτή τη στιγμή, είναι να παραδοθεί γι ακόμη μια φορά σε ολέθριες αυταπάτες.

Καλό και άκρως απαραίτητο ακόμη και το θέαμα αυτή τη στιγμή, όχι μονάχα γιατί τόνωσε την τσαλακωμένη αξιοπρέπεια μιας ολόκληρης κοινωνίας, αλλά πρωτίστως γατί κατέδειξε το πόσο ξεφτιλισμένα προσκυνημένοι υπήρξαν αυτοί που προηγήθηκαν, την πενταετία του αίσχους. Δεν πρέπει όμως να μας διαφεύγει ότι ο άρτος ακόμη δεν ήρθε και αύτη η κοινωνία δε μπορεί να τρέφεται επ αόριστον μόνο με τα θεάματα.

Προγραμματικές δηλώσεις δεν ήρθαν. Κατοχικές ρυθμίσεις δεν ανακόπηκαν.  Το κατοχικό θεσμικό πλαίσιο στο σύνολό του δεν έχει αμφισβητηθεί. Τα φαινόμενα της αμφιλεγόμενης...
διγλωσσίας και οι πυροσβεστικές παρεμβάσεις δυστυχώς δεν έχουν εκλείψει. Επομένως όλα τα ενδεχόμενα παραμένουν εν δυνάμει ανοικτά.

Και δε θα ήταν υπερβολή να πούμε, πως τα πρώτα σύννεφα έχουν ήδη αρχίσει να κάνουν απειλητική της εμφάνισή τους, μέσα από δηλώσεις - νεφελώματα των αρμοδίων υπουργών, που αρχίζουν σταδιακά να αποδομούν τον «αέρα» της πρώτης εβδομάδας.

Να θυμάστε, ότι αυτός ο «αέρας», θα μπορούσε εκ των πραγμάτων  να αναδειχτεί το ισχυρότερο όπλο στα χέρια μιας νεοεκλεγμένης κυβέρνησης, όχι μονάχα γιατί αναπτέρωσε την ελπίδα και την αξιοπρέπεια της κοινωνίας μας, αλλά κυρίως γιατί κατέδειξε τη γύμνια της ευρωσυμμορίας που έσπευσε με περισσή χοντροκοπιά και με το δείκτη της ανησυχίας να χτυπά κόκκινο, να προλάβει τα χειρότερα γι αυτήν.

Μπορεί όμως ν αποτελέσει και μια πισώπλατη μαχαιριά σε βάρος αυτής της κοινωνίας, αν οι εμπνευστές του τον χρησιμοποίησαν ως μέρος του πολιτικού παιχνιδιού μιας χορογραφημένης επικοινωνιακής καταιγίδας πριν από τη μεγάλη κωλοτούμπα, για την οποία όλα δείχνουν πως ετοιμάζονται.

Όπως και να έχει πάντως, οι αντιδράσεις του ευρωιερατείου, αναμένεται να είναι σφοδρές και απρόβλεπτες. Το πραγματικό διακύβευμα γι αυτούς, δεν είναι ο χάρτινος πλούτος. Δεν είναι το χρήμα που υποτίθεται ότι δάνεισαν και η πρόθεσή τους να διασφαλίσουν προϋποθέσεις αποπληρωμής.

Το πραγματικό τους διακύβευμα είναι η αξιοπρέπεια των λαών και η εθνική τους χειραφέτηση. Είναι η επιδιωκόμενη δυνατότητά τους να βάλουν μέσα από αυτό στο χέρι τον πραγματικό πλούτο των χωρών, επομένως και της δικής μας της χώρας.

Και αυτή η υπεροχή τους, που όλο το προηγούμενο διάστημα εμφανίστηκε ως αδιαφιλονίκητη μέσα από την αφωνία των ελληνόφωνων προσκυνημένων, έχει δεχτεί βαρύτατα πλήγματα, και αυτό σε επίπεδο προθέσεων τουλάχιστον, δε θα μείνει αναπάντητο.

Τα ερωτήματα επομένως που προκύπτουν είναι αμείλικτα, και η Ελληνική κυβέρνηση εκ των πραγμάτων θα κληθεί να δώσει σ αυτά συγκεκριμένες απαντήσεις.

• Θα είναι την ώρα των αποφάσεων οι πολιτικοί της χειρισμοί εναρμονισμένοι με τη δυναμική των συμβολισμών ή θα την ακυρώσουν άρδην και με τρόπο ανεπίτρεπτο???

• Θα διατηρήσουν την πρωτοβουλία των κινήσεων στη βάση μιας στρατηγικής εθνικά προσανατολισμένης και ασυμβίβαστης, ή θα εξασφαλίσουν με την πρώτη τους υποχώρηση στη συμμορία των δανειστών την πρώτης τάξεως ευκαιρία που περιμένουν, για να τους λιώσουν κάτω από την γκεσταπίτικη μπότα???

• Θα μετατοπιστεί η ατζέντα σε εθνικές προτεραιότητες που θα αμφισβητήσουν εκ θεμελίων το κατοχικό κεκτημένο, ή θα παραμείνει σε λογικές διερεύνησης μεθόδων και πρακτικών για την απόλυτη προσαρμογή στις απαιτήσεις του???

Τώρα που τα πυροτεχνήματα μετά την πρώτη επικοινωνιακή καταιγίδα υποχωρούν, οι πρώτες φιγούρες του τρόμου έχουν αρχίσει να κάνουν απειλητική την εμφάνισή τους στον πολιτικό ορίζοντα.

• Το χρέος που θα κουρεύονταν πλέον δεν αμφισβητείται, και κανείς πια δε μιλά ούτε καν για το «επαχθές» μέρος του. Αυτό σημαίνει πως με αυτόν ή εκείνο τον τρόπο, η Ελληνική κοινωνία παραμένει δέσμια στον κατοχικό Γολγοθά και απλώς αναζητούνται τρόποι που θα χρυσώσουν το χάπι.

• Τα μνημόνια ως ένα πολυσύνθετο καθεστώς κατοχικών θεσμών και ρυθμίσεων, δεν ανατρέπονται. Υπάρχουν απλώς επιμέρους διακηρύξεις που μέχρι να νομοθετηθούν κουτσουρεύονται και αφυδατώνονται από το ουσιαστικό περιεχόμενό τους, και προορίζονται να αποτελέσουν ένα φτηνό, ενδεχομένως και ταπεινωτικό αντιστάθμισμα, προκειμένου να παραμείνει αλώβητο το συνολικό κατοχικό πακέτο πανεθνικής υποταγής.

• Η υπόθεση της τρόικα, αντιμετωπίζεται ως διαχειριστική λεπτομέρεια, και αυτό που επιδιώκεται, δεν είναι η ανατροπή της κατοχικής εποπτείας, αλλά η θεσμική της αναβάθμιση, όχι πλέον μέσω υπαλλήλων αλλά από το ίδιο το υπερεθνικό πολιτικό προσωπικό.

• Μια περίεργη σιωπή απλώνεται γύρω από το ζήτημα των Γερμανικών αποζημιώσεων που θα μπορούσε ν αποτελέσει μέρος μιας επιθετικής πολιτικής απέναντι στο σουλτανάτο της Γκεστάπο, κι αυτό μόνο για τα χειρότερα προϊδεάζει, σε μια περίοδο που θα έπρεπε να κυριαρχεί και να ξεδοντιάζει τον κάθε Σόϊμπλε από το απύθμενο θράσος του.

• Απόλυτη και άκρως ανησυχητική είναι και η σιωπή για τους πρωταγωνιστές του προδοτικού PSI, που συνεχίζουν ανενόχλητοι να θριαμβολογούν για το μεγάλο τους έγκλημα. Έτσι, η μεγάλη ευκαιρία να μετατραπούν οι κατήγοροι της ευρωσυμμορίας και τα ελληνόφωνα ανδρείκελά τους σε κατηγορούμενοι που θα πρέπει άμεσα να παραπεμφθούν, δείχνει να εγκαταλείπεται, κι αυτό σημαίνει σε απλά ελληνικά, αποδοχή και νομιμοποίηση του εγκληματικού τους έργου.

Κι αν όλα τα παραπάνω επαληθευτούν – και δυστυχώς όλα δείχνουν πως προς τα εκεί βαδίζουμε – τότε δυστυχώς η χώρα μας θα έχει προσπεράσει ένα ακόμη ραντεβού της με την ιστορία, γιατί μια ακόμη φάρσα της ιστορίας που πλασαρίστηκε ως ελπιδοφόρα προοπτική, απέδειξε πριν καλά – καλά ορκιστεί πως αποδέχτηκε αναντίρρητα τη μοίρα της να αποτελέσει μέρος μιας επικίνδυνης νεοταξίτικης χορογραφίας, που ευνούχισε με τρόπο δραματικό τις ελπίδες, τις προσδοκίες και την εμπιστοσύνη ενός ολόκληρου λαού.

Η φούσκα έσκασε… Τα χειρότερα έρχονται… Και ο νεοναζισμός απειλεί πλέον να καταπιεί την Ευρώπη.

από το «Ελληνικό Φόρουμ»