Νέα περίοδος ενδοτισμού στα εθνικά θέματα της Ελλάδας

του Δημήτρη Καζάκη

Πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν για τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης. Στο σύνολό τους δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε περισσότερο από μια αναπαραγωγή υποσχέσεων σαν αυτές που διατυπώθηκαν από την συγκυ-βέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Δεν χρειάζεται παρά να θυμηθεί τι έλεγε η Πολιτική Συμφωνία των τριών (23/6/2012), αλλά και οι προγραμματικές δηλώσεις του Σαμαρά (6/7/2012) που ακολούθησαν, θα διαπιστώσει ότι οι ίδιες υποσχέσεις για διαπραγμάτευση του χρέους και για βελτίωση δίνονταν και τότε.

Όμως αυτό που ελάχιστα παρατήρησε κανείς στις προγραμματικές δηλώσεις του Τσίπρα είναι οι αναφορές στα εθνικά μας θέματα. Θυμηθείτε ότι ο Καμμένος μπήκε στην κυβέρνηση δήθεν για να αποτελέσει τις "κόκκινες γραμμές" του Τσίπρα στα εθνικά θέματα. Η αλήθεια είναι ότι όλα έγιναν για τη νομή της εξουσίας. Αυτό αποδείχθηκε και από τις προγραμματικές.

Ο κ. Τσίπρας ως πρωθυπουργός είναι πρώτος της μεταπολίτευσης που ούτε καν ανέφερε...
την Τουρκία. Λες και δεν υφίσταται απειλή της Τουρκίας και διεκδικήσεις σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας. Κουβέντα για την Θράκη και φυσικά κουβέντα επίσης για το Αιγαίο, για τις γκρίζες ζώνες, για τις συστηματικές πολεμικές παραβιάσεις και απειλές της Τουρκίας.

Μήπως ξέρει κάτι που εμείς δεν γνωρίζουμε; Μήπως ολόκληρο το ζήτημα του Αιγαίου, της υφαλοκρηπίδας, των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας που αμφισβητεί η Τουρκία αποπέμφθηκε από τη νέα κυβέρνηση; Ποιός ξέρει;

Εντύπωση όμως κάνει η θέση που πήρε ο κ. Τσίπρας για την Κύπρο: "Ιδιαίτερα σημαντική στο πλαίσιο αυτό είναι και η προσήλωση της Κυβέρνησης στην υποστήριξη δικοινοτικών συνομιλιών για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος στη βάση των αποφάσεων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, με επανένωση της Κύπρου υπό τη μορφή μίας διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια, μία διεθνή προσωπικότητα."

Η εισβολή και κατοχή από την Τουρκία ούτε αναφέρεται. Ο κ. Τσίπρας θεωρεί ότι πρόβλημα της Κύπρου δεν είναι κατεξοχήν ζήτημα στρατιωτικής εισβολής και κατοχής, αλλά δικοινοτικών συνομιλιών. Ήδη με τον τρόπο αυτό, ο κ. Τσίπρας επαναφέρει το σχέδιο Ανάν, ή κάτι παρεμφερές για την Κύπρο και υποβιβάζει την Δημοκρατία της Κύπρου από κυρίαρχο, ανεξάρτητο μέλος του ΟΗΕ, σε απλή κοινότητα. Ενώ την ίδια ώρα βαφτίζει τα κατεχόμενα σε κοινότητα και τον εκπρόσωπο της τουρκικής κατοχής στο νησί σε εκπρόσωπο της τουρκοκυπριακής κοινότητας.

Από κει και πέρα η δήθεν επανένωση της Κύπρου "υπό τη μορφή μίας διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια, μία διεθνή προσωπικότητα," θα είναι μια επανάληψη επί το χείριστον των συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου με νομιμοποιημένη την τουρκική κατοχή. Το μόνο που μπορούν να περιμένουν οι Κύπριοι από τον κ. Τσίπρα είναι ίσως το χειρότερο ξεπούλημα από την εποχή του σχεδίου Ανάν.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η θέση του κ. Τσίπρα περί Σκοπίων. "Σημαντική είναι, επίσης, η εξεύρεση, στο πλαίσιο συνομιλιών υπό τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών αμοιβαία αποδεκτής λύσης στη διαφορά για όνομα με την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, στη βάση μίας σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις." Με άλλα λόγια ο κ. Τσίπρας υποχωρεί ακόμη και στο επίπεδο του ονόματος. Αποδέχεται το Μακεδονία ως γεωγραφικό προσδιορισμό ώστε να αναγνωρίσει ένα ακόμη τετελεσμένο μονομερούς στρατιωτικής επέμβασης και διάλυσης κυρίαρχου και ανεξάρτητου κράτους, της Γιουγκοσλαβίας.

Ο κ. Τσίπρας ουσιαστικά εξήγγειλε την πιο ενδοτική πολιτική  στα εθνικά θέματα, που ακολουθήθηκε ποτέ τόσο ανοιχτά από την εποχή των Ιμίων. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στις προγραμματικές του δεν τον απασχόλησε καν το ζήτημα της πολιτικής εθνικής άμυνας, πολύ φοβόμαστε ότι ίσως ζήσουμε μια από τις πιο κρίσιμες και επικίνδυνες περιόδους για τα εθνικά μας ζητήματα.