Και τώρα το απόλυτο ελληνικό αδιέξοδο

της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Συμφωνώ απόλυτα ότι η παρούσα κυβέρνηση, που όπως το έχω ήδη πει και γράψει, είναι κατά τη γνώμη μου η τελευταία εφεδρεία ελπίδας, πρέπει να αντιμετωπιστεί με υπομονή. Το πρόβλημα, όμως, είναι δυστυχώς ότι για λόγους για τους οποίους ουδόλως ευθύνεται η ίδια, αλλά μόνον και ολοκληρωτικά οι προκάτοχοί της, δεν υπάρχει πια για αυτήν, διαθέσιμος χρόνος. Βρίσκεται, λοιπόν, η νέα κυβέρνηση σε πραγματικό αδιέξοδο, επειδή από την μία πλευρά οι αγαπητοί μας «εταίροι» της έχουν βάλει στην κυριολεξία το μαχαίρι στο λαιμό, εφόσον με τίποτε δεν θέλουν να δεχθούν μια, έστω και ήπια σοσιαλιστική κυβέρνηση στους κόλπους τους, ενώ από την άλλη πλευρά η ίδια η νέα κυβέρνηση έχει φράξει τη μόνη διέξοδο που διέθετε και που ήταν η ΡΗΞΗ με τους δανειστές. Συνεπώς, η συμπαράσταση, εκ μέρους του ελληνικού λαού, που ακόμη υπάρχει σε μεγάλο βαθμό, όχι μόνον δεν αρκεί για την άρση του αδιέξοδου, αλλά επιπλέον είναι βέβαιο ότι θα υποστεί κάθετη πτώση μόλις συνειδητοποιηθεί η αδυναμία της παρούσας κυβέρνησης να υλοποιήσει αυτά που προεκλογικά έχει υποσχεθεί-έστω και το ήμισυ αυτών!

Βεβαίως, υπάρχει εξήγηση του πως και του γιατί η νέα ελληνική κυβέρνηση είναι πλήρως...
παγιδευμένη και ανήμπορη να ακολουθήσει οδό διαφορετική από αυτήν των προκατόχων της: της επαιτείας, της υποταγής, των σταγόνων ρευστότητας, της συνέχισης της εξαθλίωσης. Δυστυχώς, επί 5 συναπτά έτη, κυβερνητικοί και ΜΜΕ «κατατόπιζαν» το λαό για την κόλαση που τον περιμένει αν η χώρα γύριζε στο εθνικό της νόμισμα. Δεν ήταν απαραίτητη η όποια σοβαρή συζήτηση, που άλλωστε ουδέποτε επιχειρήθηκε στο παρελθόν, αλλά αντιθέτως το θέμα «δραχμή» έγινε απαγορευμένο, σκοτεινό, ανήκε δήθεν σε κάθε μορφής μαφίες και κακοποιούς, που είχαν ειδικά συμφέροντα, που ήθελαν την καταστροφή της Ελλάδας, και για αυτό υποστήριζαν τη δραχμή. Ουδέποτε, στα 5 αυτά χρόνια, οι αρμόδιοι αισθάνθηκαν την ανάγκη να εξηγήσουν στον ταλαίπωρο ελληνικό λαό πως συμβαίνει διεθνούς φήμης οικονομολόγοι να δηλώνουν ανενδοίαστα ότι η μοναδική σωτηρία της Ελλάδας είναι η επιστροφή στο εθνικό της νόμισμα και οι ίδιοι -από κοινού φυσικά με τους δανειστές- να δηλώνουν ότι θα πρόκειται για καταστροφή. Ουδέποτε στα 5 αυτά χρόνια επιχειρήθηκε μια έστω εισαγωγική σύγκριση ανάμεσα στα καθημερινά οικονομικά εγκλήματα που υπέμενε ο ελληνικός λαός, με την υποτιθέμενη «κόλαση της νέας δραχμής».

Ουδέποτε στα 5 αυτά χρόνια, έγινε η παραμικρή προσπάθεια να δοθεί κάποιο περιεχόμενο στην υποτιθέμενη πάντοτε «κόλαση» του GREXIT. Ουδέποτε στα 5 αυτά χρόνια διερωτήθηκαν οι αρμόδιοι για το πώς θα μπορούσε να εξηγηθεί η χρήση του GREXIT από τους δανειστές μας, ως εκβιαστικό φόβητρο εναντίον μας, κάθε φορά που προσπαθούσαν να επιβάλλουν ένα νέο εγκληματικό και πάντοτε φευ αναποτελεσματικό μέτρο, και πως συνέβαινε η μόνιμα επαναλαμβανόμενη αυτή απειλή να έρχεται σε σαφή αντίθεση με τις προτάσεις, τις αναλύσεις και τις προτροπές των γνωστότερων οικονομολόγων και κατόχων Nobel της υφηλίου, που επέμεναν -και επιμένουν- ότι η Ελλάδα είναι αδύνατον να σωθεί εντός της ευρωζώνης.

Την εβδομάδα που πέρασε ήμουν ομιλήτρια για την Ελλάδα σε συνέδριο στο Παρίσι, με θέμα την εξεύρεση ενός νέου νομισματικού συστήματος για ολόκληρη την Ευρώπη. Την Ευρώπη, που βρίσκεται σε διαρκή ύφεση και σε διψήφιο αριθμό ανεργίας, εξαιτίας ακριβώς του άρρωστου ευρώ. Γνωστότατα ονόματα οικονομολόγων από ολόκληρο το φάσμα της ευρωζώνης, που δεν μου έδωσαν την εντύπωση να έχουν ειδικά συμφέροντα πλουτισμού ή άλλα, σε περίπτωση που η Ελλάδα θα επέστρεφε στο εθνικό της νόμισμα ήταν παρόντα με παρεμβάσεις στο συνέδριο.

Στο συνέδριο έγιναν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις, και θα έλεγα ότι η συζήτηση γύρω από το ελληνικό δράμα συγκέντρωσε το 40-50% των συζητήσεων, με σαφή προσπάθεια εξεύρεσης λύσης και όχι καταδίκης της. Θα προσπαθήσω στο προσεχές μέλλον -κάτι που δεν είναι εύκολο, καθώς οι περισσότερες εισηγήσεις δεν ήταν γραπτές- να κάνω μια περίληψη των σημείων που ενδιαφέρουν την Ελλάδα. Μεταξύ, ωστόσο, των τελικών συμπερασμάτων, αυτό που αναφέρθηκε για την Ελλάδα ήταν ως εξής: «Η Ελλάδα, για να σωθεί, πρέπει να εξέλθει κατεπειγόντως από την ευρωζώνη. Αλλά, η έξοδός της εμποδίζεται από τους ιθύνοντες της Ευρώπης, για να μην τεθεί σε κίνδυνο το ευρώ».

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην εξουσία με την υπόσχεση ότι θα διατηρήσει την Ελλάδα στο ευρώ. Δεν γνωρίζω σε τι ποσοστό πίστευε ότι «η Ελλάδα σώζεται παραμένοντας στο ευρώ», αλλά αυτό που αναγνωρίζω είναι ότι θα ήταν πολύ δύσκολο να γίνει κυβέρνηση, αν αποφάσιζε να πει την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Δηλαδή, ότι η σωτηρία του δεν είναι εντός αλλά εκτός της ευρωζώνης. Και, ακόμη, ότι η κόλαση που έζησε για 5 χρόνια, και που θα εντείνεται χωρίς τελειωμό, μέχρις ότου να αποπληρωθεί κατά το 75% το ελληνικό χρέος, είναι πολύ πιο αβάσταχτη από τη διαδικασία της επιστροφής στη δραχμή. Φθάνει αυτή να ετοιμαστεί με προσοχή. Φθάνει να ληφθούν άμεσα μέτρα υπέρ των απορότερων, και εδώ βέβαια το σοσιαλιστικό προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμο.

Ουδείς ζήτησε τη γνώμη μου, αλλά την καταθέτω ωστόσο, ως απλή Ελληνίδα. Άλλωστε, την ίδια αυτή γνώμη υποστηρίζω συνεχώς από το 2010, παρότι ακούω κατά καιρούς πληθώρα οικονομικών ασυναρτησιών και ανοησιών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει λύση. Έστω και αν οι δανειστές υποχωρούν κατά 1/100 κάθε φορά, μετά από κάθε εκβιασμό, αυτό θα γίνεται απλώς, ακριβώς όπως και στο παρελθόν, για να επιτυγχάνουν αυτά που θέλουν, και αυτά που δεν πρέπει να θέλει η Ελλάδα, επειδή την σκοτώνουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ, συνεπώς, δεν έχει άλλη λύση, αλλά ούτε θα έπρεπε να αναζητήσει άλλη λύση. Να εξηγήσει στον ελληνικό λαό, που τον τιμά με την αγάπη και την εμπιστοσύνη του, ότι δεν υπάρχει άλλη λύση. Να του υποσχεθεί, ότι στους δύσκολους μήνες που θα έρθουν, η κυβέρνηση θα κάνει τα πάντα με Σοβαρότητα με αυταπάρνηση, με συνέπεια και ύστερα από ενδελεχή μελέτη των δεδομένων, ώστε το κόστος της μετάβασης-που φυσικά υπάρχει, και φυσικά πρέπει να αναλυθεί- να είναι όσο γίνεται μικρότερο. Να δηλώσει, επιτέλους, ανοικτά, την αλήθεια: ότι, δηλαδή, υπέκυψε και ο ΣΥΡΙΖΑ στον ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝ, που με τόσο τραυματικό και επιπόλαιο τρόπο φοβέριζαν το λαό επί 5 ολόκληρα χρόνια οι προκάτοχοί του.

Από σήμερα, από τώρα… πρέπει να κατατοπιστεί ο ελληνικός λαός, για το τι τον περιμένει αν παραμείνει στο ευρώ με τις πολύ γνωστές άθλιες συνθήκες, και σε τι μπορεί να ελπίζει αν αποφασίσει το «μεγάλο πήδημα». Πρέπει ο κάθε Έλληνας να αποβάλλει τον τρόμο, που τόσο μεθοδικά του εμφύσησαν επί 5 χρόνια, και να συγκεντρώσει όλες του τις δυνάμεις στην επιτυχία αυτού του εγχειρήματος.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΧΑΝΕΤΑΙ, και φυσικά δεν ευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ για αυτό. Δεν υπήρχε ούτε ανάπτυξη, ούτε success stories, ούτε έξοδος από μνημόνια και τα τοιαύτα πριν από αυτόν…. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ θα ευθύνεται εφεξής αν δεν χρησιμοποιήσει την τόσο πολύτιμη συμπαράσταση του ελληνικού λαού, για να προσπαθήσει να τον σώσει.

Η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη είναι πρ. Πρύτανης και Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Επίτιμη διδάκτωρ 5 Πανεπιστημίων και επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Ρουμανίας

από το «pentapostagma.gr» μέσω του «Νέα Κρήτη»