Και τώρα τί, σύντροφοι της αριστερής αντιπολίτευσης στο ΣΥΡΙΖΑ;

του Θέμη Τζήμα

Η διαδικασία στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ πέρα από ουσιαστικά πολιτική- τουλάχιστον με δεδομένο το πώς έφθασε σε όσους δε συμμετείχαν - αναδεικνύει μια όχι τακτική αλλά στρατηγική διαφωνία μεταξύ δύο διαφορετικών δρόμων. Διαφωνία που φυσικά δεν αφορά μόνο το ΣΥΡΙΖΑ αλλά τη χώρα συνολικά και που επίσης δε διατρέχει μόνο το ΣΥΡΙΖΑ αλλά ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.

Η πλειοψηφία ενέκρινε τη συμφωνία για την παράταση του ισχύοντος προγράμματος, δηλαδή του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης, η οποία οδηγεί και σε τρίτο, ίσως μετονομασθέν, μνημόνιο. Ο δρόμος αυτός δεν κερδίζει αλλά χάνει χρόνο εις βάρος της χώρας όπως ακριβώς έγινε με όλα τα μνημόνια. Οι επόμενοι 4 μήνες δε θα είναι μήνες απλά διαπραγμάτευσης εν κενώ αλλά αντίθετα μήνες έγερσης διαρκώς νέων αξιώσεων, επιβολής σκληρότατων όρων, περαιτέρω δέσμευσης της χώρας στο νεοαποικιακό πλαίσιο και απαξίωσης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Όσοι...
μάλιστα επαναπαύονται αλαζονικά στην πρόσκαιρη δημοφιλία τους, το μόνο που πετυχαίνουν είναι να προετοιμάζουν μια ηχηρότερη ακόμα πτώση σε σχέση με όσες προηγήθηκαν.

Η χώρα χάνει χρόνο γιατί το αίσθημα ανάτασης του λαού θα αρχίσει να φθίνει στερώντας από την όποια κυβέρνηση το ισχυρότερο όπλο της, η αριστερά θα πληρώσει συνολικά βαρύτατο κόστος, το ελληνικό δημόσιο θα ξεζουμιστεί και θα αναλάβει νέες δεσμεύσεις, όπως ήδη κάνει και εν τέλει τέσσερις μήνες μετά η κυβέρνηση, ξέπνοα δε θα βαδίσει σε καμία σύγκρουση αλλά είτε σε κατάρρευση είτε σε πλήρη υπαναχώρηση.

Η μειοψηφία της ΚΕ πρότεινε άρνηση της συμφωνίας του Eurogroup και άρα ρήξη. Η στάση είναι αυτή είναι και έντιμη σε σχέση με το αποτέλεσμα των εκλογών και προνοητική σε σχέση με όσα έπονται. Βεβαίως θα ήταν και θα είναι ολοκληρωμένη όταν περιγράψει με ευκρίνεια τις προϋποθέσεις και τις συνέπειες μιας τέτοιας ρήξης: εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από την Ευρωζώνη κατά προτίμηση μέσα από συμφωνία με τα κράτη- μέλη της, σχεδιασμό παραγωγικής ανασυγκρότησης με έμφαση στον α' γενή και β' γενή τομέα όπως και σε εξειδικευμένες υπηρεσίες, προετοιμασία του λαού για ένα δύσκολο προσεχές διάστημα προκειμένου να αναπτύξει τις δυνατότητές του και αναγκαστικά οργάνωση δυνάμεων σε ένα κίνημα- κόμμα ευρύτερο και διαφορετικό του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι πολύ δύσκολο για οργανωμένες δυνάμεις που μάλιστα μειοψηφούν σε ένα κυβερνητικό κόμμα να σηκώσουν το βάρος μιας τέτοιας ρήξης. Είναι κατανοητοί οι δισταγμοί και η αμυντική προσπάθεια διατήρησης της κυβέρνησης ακόμα και αν δεν ικανοποιεί με τα πεπραγμένα της, υπό το φόβο ότι αν πέσει έρχονται ίσως τα χειρότερα. Ωστόσο, τα ερωτήματα είναι αμείλικτα δεδομένου του στρατηγικού χαρακτήρα της διαφωνίας αλλά και της έντασης της κρίσης: μέσα από την κατεύθυνση που έχει λάβει η κυβέρνηση, τα αντιφατικά μηνύματα που εκπέμπει, τους λανθασμένους χειρισμούς ιδίως σε επίπεδο οικονομικού επιτελείου και τους εκβιασμούς των πιστωτών που επιβάλλουν συνέχιση της νεοαποικιακής εξάρτησης, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ πιθανό να βγει συνολικά απαξιωμένος και τότε ούτε η όποια αριστερή αντιπολίτευση θα μπορεί να σταθεί οπουδήποτε, έχοντας φορτωθεί τη συνενοχή από την άσκηση μιας πολιτικής ανακόλουθης προς τις ελπίδες του λαού.

Τί θα κάνουν λοιπόν οι σύντροφοι της αριστερής πλατφόρμας: άμυνα μήπως και βελτιωθούν τα πράγματα με σεβασμό στην κομματική πλειοψηφία ή ρήξη με πολύ μεγάλο κόστος βέβαια αλλά και με σχέδιο προκειμένου μαζί και με άλλες πολιτικές δυνάμεις από το σύνολο του πολιτικού φάσματος να συγκροτήσουν σχέδιο και κίνημα- κόμμα ικανά να εκφράσουν το λαϊκό αίσθημα ανάτασης;

από το «tvxs.gr»