Χριστιανιστές

του Γιάννη Μακριδάκη

Χριστιανιστές μπορούμε να ορίσουμε τις εν Ελλάδι λιπαρές απομιμήσεις τζιχαντιστών.

Ενδημούν πολιτικά εντός των κόλπων της ακροδεξιάς ΝΔ κυρίως, είναι λάτρεις ταυτοχρόνως του μεσαίωνα και της ευρωζώνης και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι ρυπαίνουν τον δημόσιο λόγο και χώρο με τα όσα εκστομίζουν ως ιδεολογήματα του ανεπαρκούς εγκεφάλου τους, προσβάλλοντας ταυτόχρονα με την νοημοσύνη και την αισθητική μας, το αγνό και άδολο θρησκευτικό αίσθημα των ανθρώπων.

Στην Ελλάδα υπήρχαν ανέκαθεν χριστιανιστές, ανήκαν στην ευρύτερη κοινωνική ομάδα των νοικοκυραίων και ασχολιόντουσαν μέχρι πρότινος με τα του οίκου τους αποκλειστικά, με την τσανακολειχία δηλαδή του κάθε γαστεροφόρου πολιτικού τους ρουσφετιού. Κατόπιν όμως,....
όταν αυτός μάζεψε την τσανάκα από το δάπεδο και τους είπε τέλος, τους κούνησε δε και το δάκτυλο αυστηρά αναφωνώντας ότι μαζί τα φάγανε και πρέπει να πληρώσουν, εγέρθησαν στα γόνατα και άρχισαν να πτύουν όξος και χολή, όχι βεβαίως ενάντια στον ποδηγέτη τους αλλά σε όσους εκ των πλησίον τους καθ’ όλα αυτά τα χρόνια είχαν αξιοπρέπεια…

Στην παρούσα ιστορική περίοδο οι νοικοκυραίοι, έχοντας τους χριστιανιστές μπροστάρηδες και τους πλέον πνευματικά καθυστερημένους εξ αυτών ως ντελάληδες της κατάντιας του ανθρώπινου όντος και της πολιτικής τους, εκποιούν τη χώρα και τον πληθυσμό της, ομοίους τους αλλά και αξιοπρεπείς και επιδίδονται ομαδικώς στην αγαπημένη των εκλεκτών προγόνων τους συνήθεια, την λειχία του κραταιού γερμανικού ράιχ, μήπως και ξαναβρεθούν σε θέση τσανακογλύφτη περίοπτη, τελευταία δε αλυχτούν ασυνάρτητα και απροκάλυπτα, κατειλημμένοι πλήρως από τον φόβο ενδεχόμενου εκπεσμού τους.

Ήταν και είναι πράγματι θλιβεροί. Διότι εκτός των άλλων, δεν έχουν μάθει από την μακραίωνη ιστορία της ανθρωπότητας, ότι ποτέ κανείς δεν γλύτωσε από τη ζωή και ότι οι αναξιοπρεπείς γυμνοσάλιακες του είδους τους, ούτως ή άλλως βορά στις όρνιθες και στα πουλιά καταλήγουν γρήγορα ή πιο γρήγορα…