Ο πνιγμένος Σαμαράς από τα μαλλιά του Ντράγκι πιάνεται….

του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Η προσφυγή των συστημικών τραπεζών στην προληπτική γραμμήπαροχής ρευστότητας (ELA) και οι δηλώσεις του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Μάριο Ντράγκι για το πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων έδωσαν το σύνθημα για το τελευταίο κύμα της εκστρατείας χειραγώγησης των ψηφοφόρων ενόψει του διαγραφόμενου καταποντισμού των Μνημονιακών δυνάμεων στιςεκλογές της Κυριακής. Ύστερα από το μπαράζ παραπληροφόρησηςσυστημικών ΜΜΕ (ΑΝΤ1, Πρώτο Θέμα) για την προσφυγή στον ELA, με το σαφές, υπόρρητο μήνυμα πως αν νικήσει η Αριστερά θα στεγνώσουν από ρευστό οι τράπεζες, ήρθε ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς, με μια σκηνοθετημένη θεατρική παράσταση- διάγγελμα, να υποστηρίξει το ίδιο πράγμα, με αφορμή τις δηλώσεις Ντράγκι. Ή ψηφίζετε τη ΝΔ, οπότε η Ελλάδα θα μπορέσει να ευεργετηθεί από την «κοσμογονία» της κατά Ντράγκι «ποσοτικής χαλάρωσης», ή βγαίνουμε ουσιαστικά εκτός ευρωζώνης και καταρρέουμε, ήταν το μήνυμα του υπό απόσυρση πρωθυπουργού.

Το ύστατο προεκλογικό πυροτέχνημα του Σαμαρά και των υποστηρικτών του θα καεί στα χέρια τους. Στην πραγματικότητα, η απόφαση της ΕΚΤ αποτελεί κόλαφο για τον ίδιο και την κυβέρνησή του.

-Η απόφαση της ΕΚΤ δεν δρομολογήθηκε, βέβαια, λόγω της επικείμενης κυβερνητικής...
αλλαγής στην Ελλάδα. Ήταν από καιρό προγραμματισμένη, λόγω της εκρηκτικής κατάστασηςπου έχουν δημιουργήσει στην ευρωζώνη ο αποπληθωρισμός και η χρόνια ύφεση, καρποί των εξοντωτικών πολιτικών λιτότητας που υπαγορεύει το Βερολίνο. Αποτελεί έμπρακτη ομολογία ότι το ευρώ κινδυνεύει να διαλυθεί από τις ίδιες τις δομικές αντιφάσεις του, εντελώς ανεξάρτητα από τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα.

-Το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης που ανακοίνωσε ο Ντράγκι καθόλου δεν αποτελεί τον από μηχανής θεό που θα μας σώσει, όπως προβάλλουν οι συστημικές δυνάμεις, παρά τηνπροσωρινή ευφορία που προκάλεσε η μεγαλύτερη των αρχικών προσδοκιών έκταση του προγράμματος- 60 δις ευρώ το μήνα μέχρι το Σεπτέμβρη του 2016, συνολικά 1,08 τρισ. Έγκυροι οικονομολόγοι απ’ όλο τον κόσμο το περιγράφουν ως ασπιρίνη για πνευμονία- too little, too late, είναι το μόνιμο ρεφρέν των πιο σοβαρών διεθνών μέσων ενημέρωσης. Υποχωρώντας στην πίεση του Βερολίνου, ο Ντράγκι βάζει τις εθνικές κεντρικές τράπεζες να αγοράζουν μέρος του χρέους τους και να επωμίζονται (σε ποσοστό 80%) τις σχετικές, πιθανές απώλειες. Αυτό σημαίνει, όσο σχιζοφρενικό κι αν ακούγεται, ότι χώρες που δεν έχουν ανάγκη, αφού ήδη δανείζονται πρακτικά με μηδενικό επιτόκιο, όπως η Γερμανία, θα μπορούν να αγοράζουν περισσότερο χρέος από χώρες που χειμάζονται, όπως η Ισπανία! Η Ελλάδα θα μπορεί να αντλεί το πολύ 1,2 δις το μήνα.

-Το κυριότερο, η επιλογή αυτή ισοδυναμεί πρακτικά με «επανεθνικοποίηση» της νομισματικής πολιτικής και υπονόμευση της ΕΚΤ. Εγείρει σοβαρότατες αμφιβολίες για τη δέσμευση της Γερμανίας στο ευρώ, υπονομεύοντας το κύρος του κοινού νομίσματος. Η ευρωζώνη μετατρέπεται σε πραγματικό τρελοκομείο- ένα νόμισμα, 19 νομισματικές και φορολογικές πολιτικές, με μοναδικό ενοποιητικό στοιχείο τη Δρακόντεια λιτότητα και την εργασιακή ζούγκλα!

-Προκειμένου να έχει τα ελάχιστα οφέλη, ως προς την παροχή ρευστότητας, από την ποσοτική χαλάρωση του Ντράγκι, η Ελλάδα θα πρέπει να εντάσσεται σε «πρόγραμμα ΕΕ- ΔΝΤ», δηλαδή Μνημόνιο με το ένα ή το άλλο όνομα. Το γεγονός αυτό αποτελεί πολιτικό εκβιασμό, όχι τόσο των Ελλήνων ψηφοφόρων- το Βατερλώ των Μνημονιακών δυνάμεων έχει ήδη προεξοφληθεί- όσο της επόμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Μέρκελ, ΕΚΤ και το σύμπελγμα ΜΜΕ- Τραπεζών στήνουν ήδη το σκηνικό για την πρόκληση τραπεζικής επιδρομής (bankrun) από την πρώτη μετεκλογική εβδομάδα.

-Η εξέλιξη αυτή αποτελεί κόλαφο για τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Τρία Μνημόνια και πέντε χρόνια βάρβαρης λιτότητας δεν είχαν άλλο αποτέλεσμα από το να αντιμετωπίζεται η Ελλάδα ως χώρα δεύτερης διαλογής, αγκιστρωμένο ψάρι του ευρωσυστήματος, χωρίς ουσιαστικά ανταλλάγματα από τους πιστωτές της. Ο Σαμαράς είναι τελείως έκθετος, καθώς όχι μόνο δεν πίεσε στοιχειωδώς, το προηγούμενο διάστημα, για μια στοιχειωδώς δίκαιη μεταχείριση της χώρας του- όπως έκανε ακόμη και ο Ρέντσι στην Ιταλία- αλλά ουσιαστικά ποντάρισε στη χειρότερη δυνατή εξέλιξη για να τρομοκρατήσει τους ψηφοφόρους Αυτοί που κατηγορούσαν την Αριστερά ότι εννοεί να μετατρέψει την Ελλάδα σε «Κούγκι», κάνουν ακριβώς αυτό, στην απελπισμένη προσπάθειά τους να αποφύγουν την πολιτική τους συνταξιοδότηση. Τη στιγμή που σωρεία έγκυρων, ακόμη και συστημικών οικονομολόγων και πολιτικών, σε Ευρώπη και Αμερική, τάσσονται υπέρ της μερικής διαγραφής του ελληνικού χρέους, Σαμαράς, Βενιζέλος και Μέρκελείναι οι μόνοι που επιμένουν στη «βιωσιμότητα», δηλαδή την πλήρη αποπληρωμή του!

Όσοι παίζουν σήμερα, και όσοι θα συνεχίσουν να παίζουν από τη Δευτέρα με τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος και τις καταθέσεις των πολιτών για να εκβιάσουν την Αριστερά, θα πρέπει να προειδοποιηθούν από σήμερα, με τον πιο κατηγορηματικό και επίσημο τρόπο, ότι θα αντιμετωπίσουν όχι μόνο πολιτικές, αλλά και ποινικές ευθύνες.

Από την πλευρά της, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να βγάλει τα δικά της συμπεράσματα. Οιαυταπάτες για τον «καλό Ντράγκι» που θα αντισταθεί στην «κακή Μέρκελ», στην «Ευρώπη που αλλάζει» και πάει λέγοντας, είναι αστείες. Βερολίνο και Βρυξέλλες έχουν ήδη στήσει σκηνικό σύγκρουσης με την επόμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον αυτή επιμείνει στην κατάργηση του Μνημονίου και τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Το μόνο που δείχνουν έτοιμοι να προσφέρουν είναι περίπου ό,τι πρόσφεραν στο Σαμαρά (επιμήκυνση, μείωση επιτοκίων), μαζί με τη μετονομασία του Μνημονίου σε κάτι πιο εύηχο (πρόγραμμα μεταρρύθμισης και ανάπτυξης ή κάτι ανάλογο) για να σωθούν τα προσχήματα. Το δίλημμα που θα τεθεί, και πιθανότατα θα κριθεί πολύ γρήγορα, είναι συντεταγμένη σύγκρουση ή ταπεινωτική συνθηκολόγηση.