Γιατί αυτοί που ούρλιαζαν εναντίον της Μακρή, επαινούν τώρα τον Ντράγκι;

του Δημήτρη Καζάκη

Δεν πέρασαν παρά μόνο λίγα εικοσιτετράωρα από το σάλο που ξεσήκωσε η δήλωση της Ραχήλ Μακρή για τη δήθεν δυνατότητα της χώρας μας να τυπώσει έως και 100 δις ευρώ χρήμα μέσω ELA για να αντιμετωπίσει τις ανάγκες της. Και τι δεν ειπώθηκε εναντίον της Μακρή. Ακόμη κι από το κόμμα στο οποίο προσχώρησε κυνηγώντας μια κοινοβουλευτική έδρα.

Οι οικονομολογούντες παλιάτσοι της ηγεσίας του κόμματός της με ύφος 100 μπουργκράφων την κάλεσαν στην τάξη. Αυτά, της είπαν, δεν επιτρέπονται από τον Ντράγκι της ΕΚΤ και είναι γνωστό ότι οι οικονομολογούντες του ΣΥΡΙΖΑ προτιμούν να αυτοκτονήσουν παρά να κάνουν κάτι που δεν επιτρέπει ο Ντράγκι.

Άκουσα επίσης κάτι σακαφιόρες από το Ποτάμι να μιλούν με ύφος Καρδιναλίου Ρισελιέ για την άτυχη δήλωση της υποψήφιας του ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ οι έκφυλοι της συγκυβέρνησης κυριολεκτικά λύσσαξαν. Όλοι με μια φωνή τσίριξαν: Απαράδεκτο! Τι θέλει η Μακρή να ξεφτιλιστεί το χρήμα!

Όμως, πριν φωνήσει αλέκτωρ τρις, ξεβρακώθηκαν άπαντες. Ο Ντράγκι την Πέμπτη...
ετοιμάζεται να ανακοινώσει την έναρξη ενός προγράμματος "ποσοτικής χαλάρωσης" (QE). Τι είναι αυτή η "ποσοτική χαλάρωση"; Να ο ορισμός που δίνει η Τράπεζα της Αγγλίας: "Ποσοτική χαλάρωση (QE) είναι μια αντισυμβατική μορφή της νομισματικής πολιτικής, όπου μια Κεντρική Τράπεζα δημιουργεί νέο χρήμα με ηλεκτρονικό τρόπο για να αγοράσει χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία, όπως τα κρατικά ομόλογα. Η διαδικασία αυτή έχει ως στόχο να αυξήσει άμεσα τις δαπάνες του ιδιωτικού τομέα στην οικονομία και τον πληθωρισμό επιστροφή στο στόχο."

Με απλά λόγια η "ποσοτική χαλάρωση" είναι μια εντελώς αυθαίρετη δημιουργία χρήματος από το πουθενά για να αγοραστούν τίτλοι, όπως κρατικά και εταιρικά ομόλογα. Ο Ντράγκι αναμένεται να ανακοινώσει ένα πρόγραμμα "ποσοτικής χαλάρωσης" αξίας 550 δις ευρώ.

Γιατί δεν ξεσηκώνεται θύελλα εναντίον του Ντράγκι που πάει να "κόψει" χρήμα σε τέτοιες ποσότητες; Που είναι τώρα όλοι αυτοί οι οικονομολογούντες που υπεροπτικά λοιδώρησαν την Μακρή που ήθελε να "ξεφτιλίσει" το χρήμα κόβοντας νέο; Γιατί δεν ξιφουλκούν εναντίον του Ντράγκι; Γιατί αυτό που πάει να κάνει η ΕΚΤ δεν είναι ξεφτίλισμα του χρήματος;

Ειδικά τώρα όταν γνωρίζουμε από την εμπειρία των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Ιαπωνίας, κοκ, ότι στην πράξη η "ποσοτική χαλάρωση" δεν είναι παρά η αυθαίρετη "κοπή" νέου χρήματος με σκοπό να εξασφαλιστούν τα αυξανόμενα κέρδη των τραπεζών και των επενδυτών κεφαλαίου που κερδοσκοπούν με κρατικούς και εταιρικούς τίτλους χρέους. Με την οικονομία και κυρίως την εργασία να βυθίζεται όλο και περισσότερο σε ύφεση.

Πού είναι λοιπόν όλοι αυτοί που λιθοβόλησαν την Μακρή; Βέβαια, αυτό που δήλωσε η Μακρή ήταν λάθος όχι γιατί δεν επιτρέπει ο Ντράγκι, αλλά γιατί ο μηχανισμός ELA δεν κόβει χρήμα, αλλά δανείζει χρήμα - και μάλιστα ακριβά - στις τράπεζες που προσφεύγουν σ' αυτόν.

Όμως από που κι ως που ένα κράτος θα πρέπει να απορρίψει το δικαίωμα κοπής χρήματος; Πώς είναι δυνατόν να αναγνωρίζει κανείς αυτό το δικαίωμα στον Ντράγκι και στην ΕΚΤ όταν πρόκειται να δημιουργήσουν χρήμα από το τίποτα για να ενισχυθεί η κερδοσκοπία στις χρηματαγορές, αλλά το απορρίπτουν μετά βδελυγμίας σαν δικαίωμα του κράτους;

Βλέπετε, το πρόβλημα είναι απλό. Όταν πρόκειται για τον Σόρος και τη συμμορία των ομολόγων του στις χρηματαγορές, όσο ξεφτιλισμένο χρήμα κι αν δημιουργήσει η ΕΚΤ από το τίποτα, δεν πειράζει. Αντίθετα, οι επιτιμητές της Μακρή και μάλιστα εκείνοι από το ίδιο το κόμμα της, ζητωκραυγάζουν τώρα που ο Ντράγκι θα "τυπώσει" αυθαίρετα χρήμα για να στηρίξει την κερδοσκοπία των ευεργετών της ανθρωπότητας τύπου Σόρος.

Δεν τους νοιάζει καν, αριστεροί όντες, πώς ζητωκραυγάζουν υπέρ της πιο νοσηρής υστερικής φαντασίωσης του νεοφιλελευθερισμού, του μονεταρισμού, της πιο ξεδιάντροπής ενίσχυσης των πιο αρπακτικών κύκλων της διεθνούς κερδοσκοπίας. Το πρόβλημά τους γεννιέται όταν τίθεται το ζήτημα της κοπής του νομίσματος από το ίδιο το κράτος κι έτσι ίσως να χάσουν την δυνατότητα τα αρπακτικά τύπου Σόρος να ελέγχουν το χρήμα. Έτσι είναι όταν είσαι αριστερός οικονομολόγος με επιδότηση Σόρος, Levy, Brookings και άλλων ανάλογων ευαγών ιδρυμάτων της διεθνούς αγοράς.