Ο Αντώνης Σαμαράς και η ώρα του τελικού λογαρισμού

του Νάσου Ηλιόπουλου

Τις τελευταίες μέρες έχει αρχίσει και βγαίνει ξανά στην επιφάνεια, το πιο χαρακτηριστικό, ίσως, γνώρισμα των μέχρι σήμερα, κυρίαρχων δυνάμεων στην πολιτική σκηνή τόσο της χώρας αλλά και πανευρωπαϊκά. Το γνώρισμα αυτό είναι η υποτίμηση της νοημοσύνης του κόσμου. Η πρακτική όλων αυτών που κατέρχονται στον πολιτικό ανταγωνισμό, έχοντας ως δεδομένο ότι ο κόσμος είναι στ’ αλήθεια χαζός. Όχι απλά ότι δεν έχει μνήμη και συνείδηση, αλλά στερείται της στοιχειώδους ικανότητας να αντιληφθεί την πιο απτή εξαπάτηση ακόμα και μπροστά στα ίδια του τα μάτια.

Μια τέτοια περίπτωση πολιτικού άνδρα, είναι ο Αντώνης Σαμαράς. Πρώτα, προσφέροντας στους δέκτες μας ένα προεκλογικό σποτ που με σοβαρούς όρους, θα δυσκολευόταν να πείσει ακόμα και τους πιο ακραιφνείς ΟΝΝΕΔίτες. 90 δευτερόλεπτα, με τον άνθρωπο που ...
για πάνω από τρία χρόνια έχει καταστρέψει ζωές εκατομμυρίων νέων ανθρώπων και έχει διαλύσει σχολεία και πανεπιστήμια, να απευθύνεται σε νέους σαν τον γεμάτο στοργή πατερ-φαμίλια της οικογένειας που λέγεται Ελλάδα, ο οποίος θα βάλει πλάτη για να τα βγάλουμε πέρα. Έναν άνθρωπο που θεωρεί πως θα πείσει τον κόσμο, λέγοντας επί λέξη: «Έχουμε φέρει την Ελλάδα εκεί που πρέπει».

Έπειτα, ο Αντώνης Σαμαράς επισκέφθηκε το Παρίσι για να δηλώσει την αλληλεγγύη του στα θύματα του Charlie Hebdo, λίγες ώρες αφού έγινε διεθνώς ρεζίλι μετά από ένα ακόμα ακροδεξιό παραλήρημα με αφορμή το μακελειό στο Παρίσι. Εκεί στο πλάι των ομοίων του, των ηγετών της Ευρωπαϊκής Δεξιάς, θέλησε να στείλει ένα μήνυμα για την ελευθερία της έκφρασης και την υπεράσπιση του ανθρωπισμού. Αυτός. Ο άνθρωπος που επί των ημερών του, ένας χρήστης του Facebook, με το όνομα Γέρων Παστίτσιος, έφαγε δέκα μήνες φυλακή επειδή κρίθηκε εγκληματικά βλάσφημος. Ο άνθρωπος που επί των ημερών του, δημοσιογράφοι κυνηγήθηκαν, χτυπήθηκαν, βρέθηκαν στην εντατική και προφανώς έχασαν τη δουλειά τους εφόσον τόλμησαν να αμφισβητήσουν την εξουσία του.

Ο Σαμαράς λοιπόν, εξακολουθεί να μας περνά για χαζούς. Σαν γνήσιος απόγονος των πολιτικών ηγετών της τάξης του, θεωρεί ότι δεν υπάρχει κανένας σοβαρός λόγος να ανησυχεί γιατί στο τέλος ο κόσμος, δεν πρόκειται να γυρίσει το βλέμμα αλλού. Γιατί έτσι έχει μάθει, γιατί αυτό είναι η Πολιτική, γιατί έτσι «πάνε τα πράγματα».

Περάσαμε δεκαετίες ολόκληρες, με μεγάλα τμήματα της κοινωνίας να εγκλωβίζονται ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, δύο πολιτικούς σχηματισμούς που μετέτρεψαν τον πολιτικό ανταγωνισμό σε ένα φεστιβάλ ανοησίας και αλλεπάλληλων κυβιστήσεων, έχοντας όμως στην πραγματικότητα ταυτόσημα κυβερνητικά πρόγραμματα που οδήγησαν στη σημερινή κοινωνική ερήμωση.

Όμοιοι του Σαμαρά, δεν είναι άλλοι από ανθρώπους που όχι απλά δεν έχουν κάνει την παραμικρή αυτοκριτική αλλά συνεχίζουν με ύφος χιλίων καρδιναλίων να τοποθετούνται στην πολιτική σκηνή. Ανθρώπους που ζητούν και πάλι την ψήφο του κόσμου. Σαν αυτόν που ψήφισε αλλά δεν διάβασε το μνημόνιο, σαν αυτόν έφερε το ΔΝΤ στην Ευρώπη και σήμερα νιώθει ο πιο παρεξηγημένος πολιτικός της μεταπολίτευσης, σαν αυτόν που διαπόμπευε οροθετικές γυναίκες αλλά σήμερα νιώθει την ανάγκη να επιστρέψει η δημοκρατική παράταξη στις ρίζες της, σαν αυτόν που ήταν στο ΠΑΣΟΚ, μετά πήγε στη ΔΗΜΑΡ και προσπαθώντας να πάει στο Ποτάμι, βρέθηκε στη ΝΔ.

Ακόμα και σήμερα ο Σαμαράς και οι όμοιοι του αρνούνται να αντιληφθούν ότι η εφαρμοσμένη πολιτική σε πραγματικές συνθήκες έχει πραγματικές και απτές συνέπειες σε ζωντανούς ανθρώπους. Και οι συνέπειες που έχει υποστεί η κοινωνία όχι από τα λόγια και τα κόλπα του μνημονιακού προσωπικού, αλλά από τις πράξεις του, θα έχει και το ανάλογο κόστος. Ένα κόστος που με απλά λόγια το έχει συνοψίσει από το βήμα της βουλής, ένας στοχαστής και ακτιβιστής της δεξιάς:

«Αλλά να υπάρξει και καταλογισμός των πολιτικών ευθυνών. Να συζητήσουμε για το μέλλον. Ξέρετε τι απαντάει ο ελληνικός λαός: Το αυτονόητο: «Εσείς που με καταστρέψατε, θα ‘ρθείτε να μου πείτε για το μέλλον. Αφού το κλείσατε το μαγαζί, αφού μας οδηγήσατε σε αυτήν την καταστροφή, τώρα θα μας εκπονήσετε ένα πρόγραμμα για το μέλλον;

Προϋπόθεση για να συζητήσει πλέον το πολιτικό σύστημα για το μέλλον, είναι να δεχθεί ουσιαστικά την αυτοκατάργησή του, να δεχθεί ότι χρειάζεται μια βαθιά πολιτική ανασύνθεση, να δεχθεί ότι πια ο δικομματισμός, τα παραδοσιακά κόμματα έχουν τελειώσει. Αν δεν το δεχθείτε εσείς οι ίδιοι ως μία πράξη στοιχειώδους αυτοσυντήρησης, τότε αυτόν το δρόμο θα τον δείξει ο ελληνικός λαός».*

Όσο περνούν οι μέρες θα γίνεται ακόμα πιο καθαρό ότι το επιτελείο της ΝΔ θεωρεί ότι απευθύνεται σε ιθαγενείς και θα ψάξει με διάφορα κόλπα να ανακόψει τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ. Το σχέδιο αυτό όμως, είναι καταδικασμένο. Ό,τι και να πει η ΝΔ και ο μνημονιακός συρφετός, τα πράγματα ήδη πάνε αλλιώς. Γιατί όταν μιλάει η ανάγκη, ο φόβος σωπαίνει. Γιατί όσο και αν προσπάθησαν να μας πείσουν για δεκαετίες ότι η πολιτική είναι η τέχνη της εξαπάτησης, δεν τα κατάφεραν.

Αυτές οι εκλογές δεν θα καταγραφούν στη συλλογική μνήμη μόνο για το τέλος των μνημονίων και την ανάδειξη της πρώτης αριστερής κυβέρνησης στη μεταπολεμική Ελλάδα. Αυτές οι εκλογές θα είναι το τέλος μιας ολόκληρης αντίληψης που θεωρεί πως ο ισχυρός μπορεί να λέει και να κάνει ό,τι του κατέβει χωρίς κόστος. Η ώρα του λογαριασμού ήρθε και τώρα ήρθε η σειρά σας να πληρώσετε.

*Τοποθέτηση του Μάκη Βορίδη στην Ολομέλεια της Βουλής τη μέρα που ψηφίστηκε το πρώτο μνημόνιο, 5η Μάη 2010.

από το «tvxs.gr»